Dieren manieren.

Zaterdagochtend was ik weer even in dat leuke bijenwinkeltje, in Liederholthuis, een dorp vlak onder Zwolle. Daar hebben ze imkerspullen en bijenproducten en honing en pollen te koop en bijenvolkjes, en wat niet. 

Ik had een nieuwe broedbak en honingkamer nodig, voor mijn nieuwe volk. En dan ook even neuzen natuurlijk. Zo grappig, er is zelfs bijengif-crème.

 

Buiten de winkel is het ook één en al bijenweelde. Overal bloeiende bomen en struiken en heel veel bloemen. En natuurlijk rijen met kasten waarin straks weer nieuwe jonge volkjes worden opgekweekt.

Zelf heb ik inmiddels een 'veger'. Dat is een volkje dat afstamt van mijn orginele volk. We hebben de koningin uit het grote volk gehaald, en samen met een klein legertje 'werksters' in een tijdelijke kleine kast gezet. Daar kan ze haar volkje weer rustig verder uitbreiden.

Het oude volk, zonder koningin, zal nu nieuwe koninginnen gaan 'maken'. Dus dat moeten we de komende tijd goed in de gaten houden. En zo voorkom je dat je oude, héél groot geworden volk, gaat zwermen. En heb je meteen een tweede volk, als alles meezit.

De 'veger', dat kleine volkje dus, met de oude koningen, zit nu in een kleine kast. Dit volk moet wat extra voer hebben, om ze te helpen op te starten. Daar had ik dus een 'klein' deksel voor nodig met een gat erin om de voerbak op te zetten. Maar zo'n deksel hadden ze helaas niet in de bijenwinkel. 

Ze hadden wel plexiglas platen, en die heb ik nu op maat gesneden, met een gat erin, waar de voerbak op kan. Hopen dat het werkt!

Verder is het natuurlijk een en al zaaien en planten op de grote moestuin. Daar in de verste hoek staan sinds dit jaar ook de aardbeien. Zo staan ze beter in het zicht en krijgen dus meer aandacht. Vorig jaar waren ze compleet overwoekerd door wild kruid.

Vandaag zijn ze gewied, en heb ik een tijdje zitten kijken naar de komende en gaande insecten op de bloemen. Dat zijn er véél joh. Veel verschillende, bedoel ik. Bijen natuurlijk, maar ook heel veel kevertjes, vliegjes, mini-wespen, mugjes, kleine wilde bijtjes, en nog veel meer.

Héél veel insecten werken héél hard aan de bestuiving van ons fruit en groenten. (Voor wie zich misschien wel eens afvraagt waar we toch al die muggen en vliegen en wespen voor nodig hebben.) 

 

Nou ja, dit is dan toevallig wél een bij. Haha. Ik vond haar zo mooi met die bolle robijn-ogen.

En verder? De mini-tuinen in de paardenbak ben ik aan het voorbereiden op pompoenen, courgettes, tomaten, en nog van alles. De dikke laag mulch gaat deels weg, karton is verteerd, en zwarte aarde komt tevoorschijn. 

Ik doe dat altijd minstens een week of twee, vóór de jonge planten erin gaan. Want onder de mulch zitten altijd veel slakken. Hopelijk gaan die nu aan de wandel, ergens anders naar toe.

Gisteravond, een presentatie over Prachtlint, bij de oude vrienden en kennissen van de Natuurbescherming. Het was leuk om iedereen weer eens te zien en bij te praten. 

Als dank voor de presentatie kreeg ik een mooi pakketje streekproducten.

Nou, en ons leven speelt zich weer buitenshuis af, inclusief avondeten, mét kippen op tafel. Echt, die kippen zijn zó hondsbrutaal, die pikken gewoon het eten uit onze borden. 

We hebben ze een beetje té tam gemaakt .... 

Ook Brit is weer de hele dag in mijn kielzog. En de hele tijd die bal mee. Spelen spelen. Maar daar heb ik dus geen tijd voor dus speelt ze zelf met de bal. Steeds begraven en weer opgraven. Overal op de tuin zijn ronde kuilen van de bal. 

En dan in slaap vallen, met je hoofd tegen de bal. Aandoenlijk. Alsof iemand hem wil stelen.

En die rare Bek slaapt binnen. Wel in het éne plekje zon, dat wel.

 

Ziezo.

Een heerlijke warme start van mei, dus de wollen sjaals, mutsen, warme dekens en winterjassen mogen gelucht en gewassen worden en verdwijnen naar zolder. Ziezo. Winter voorbij!

Op zolder hoor ik gejoel van de pepers onder het dakraam, en de tomatenplanten in de gang zijn uitgegroeid tot een compleet kanten gordijn. Alles wil nu naar buiten. En dat mag! Ziezo!

 

Ook heb ik weer een flinke bende jonge boompjes geplant in ons 'bos' wat zowaar al écht op een bos begint te lijken. En mogen de geiten naar het achterste stuk weiland. Maar daarvoor moesten eerst wel alle omheiningen worden nagekeken, en hier en daar gerepareerd.

Want als die geiten in het bos kunnen komen, dan is er in no time geen bos meer te bekennen. Want geiten eten die boompjes gewoon op.

En andere diertjes kwam ik ook tegen. Zoals een trotse moeder eend, met twaalf jonkies. Nu maar hopen dat ze er toch tenminste een páár in leven kan houden. Er zijn daar achter zoveel kapers op de kust .... 

Giuseppe heeft op zijn land een deel van de kolen laten doorschieten. Ze staan  nu prachtig te bloeien en daar varen onze bijen wel bij. 

Wel had ik wat last met de bijen. Bij de laatste inspectie moest ik 'doppen breken', dat is iets wat je doet om te voorkomen dat ze gaan zwermen. En de bijen werden daar onrustig van en ontdekten dat de rits van mijn bijenjack niet goed dicht zat. Pats .... steek steek steek .... waaaah!!

Toch ook zielig. De bijtjes die gestoken hadden leven dan nog heel eventjes, en zoemen een hoog fluitend liedje. Zo'n soort zwanenzang ... en dan sterven ze. Dapper hoor, hun volk verdedigd. En ik ben gestopt met doppen breken. Dan maar zwermen.

Ook met één van de hanen heb ik wat last. Hij valt mij steeds aan. Zó raar. Vooral als ik een broek aan heb. Ik denk dat hij dan denkt dat mijn benen een soort roofvogel zijn, door de fladderende pijpen, en daar stort hij zich vol vuur op. Ook al zo'n dappere dodo, de kippen verdedigd. 

Maar voor mij niet fijn. Nou, maar even afwachten. Misschien is het een voorjaars-hormonen-ding.

Ik geniet enorm van alle bloesems. Het ruikt zó lekker overal buiten. Meidoorn, sleedoorn, sering, en de bijzondere amandelgeur van de lijsterbes-bloesem. Die ruikt zó lekker dat ik er thee van heb gezet.

Maar ..... 

.... de smaak was vrij flauw. Dus toch nog maar even wachten op de vlierbloesems, voor lekkere thee.

Op de tuin is ook elke dag wat. De pepers en de tomaten uitplanten dus, in de kas en op het land. En nog wat erwtjes. En kruiden.

Er is enorm veel vraat op het land. Bijna alles wat ik zaai en plant wordt deels weer opgegeten. Door slakken of andere beestjes. Ik weet het niet. Reeënsporen zag ik ook, op de grote moestuin. En die eten ook flink mee van de jonge aanwas. 

Maar goed. Maar gewoon doorgaan met zaaien. Vroeg of laat houdt de vraat meestal wel weer op.

De knoflook, uien en prei worden niet gegeten. Dat lusten ze zeker niet. Maar daar gaat Bossie dan weer languit in liggen en drukt en passant dan eventjes een stuk of vier knoflookplanten plat. Aarch! DIEREN!!

Morgen of vrijdag ga ik de bonenstokken weer plaatsen. Jaja, drukte hoor op de tuin!

Op de valreep vanmiddag werd ik herinnerd aan de herdenking op de Unit vandaag. Gelukkig was er vanavond verder niks en kon ik er heen. 

Midden in je drukte en je gewone gedoetje zo'n herdenking, en sta je dan ineens stil, bij die oorlog, die nog steeds maar doorgaat. En bij al die mensen die zo vreselijk graag naar huis en naar hun familie willen, maar de kans daarop steeds verder zien verkleinen. We zongen beide volksliederen. En wethouder Jan Carlo Bos sprak ontroerende woorden. 

En hij kreeg een mooi aandenken gemaakt door Tetiana, met de bloemen van Oekraïne erop. 

En dan nog de avondlucht. En een boek. Lekker stok-oud!

 

Ziezo.

Ik heb niks.

Tja. Da's nou ook wat. Ik heb eigenlijk niks.

 

Net zag ik dat ik al een week niet heb geblogd. Wat best raar is want het is de méést drukke aprilmaand zo'n beetje, sinds wij hier wonen. Naast het werk hier thuis zijn er haast elke dag ontmoetingen en gesprekken, over nieuwe kansen voor het Prachtlint. 

Maar daar ga ik dan natuurlijk géén foto's zitten maken, in zo'n overleg. Nee, dat zou nou echt raar zijn. 

Natuurlijk, als er resultaten zijn, dan laat ik dat hier wel weer zien. Maar om tot resultaat te komen moet je eerst erg veel praten en plannen maken en veel bellen, schrijven, wéér praten pfff, en nadenken, enzo.

Dat nadenken dat doe ik dan meestal als ik met Brit buiten loop.

Buiten krijg je de beste ideeën. Ik wel, tenminste!

Oh kijk, en hier onder toch nog een plaatje van een klus, van afgelopen week. Hier op deze plek komt een rij zonnebloemen. Dat is precies in de aanvliegroute van de bijen, die daar achter staan. Nou, die bijen kunnen in de zomer dan zó hopla hier in de zonnebloemen parkeren en honing tanken. 

Volgooien!!🐝🐝🐝

Wat ik deed is op de dikke laag gras eerst wat mest uitspreiden, dan kranten erop, dan compost, en tot slot een rij pallets. Als je dat een maand laat liggen en je haalt het dan weg, dan is het meeste gras zo'n beetje half verteerd, kun je het schoffelen, en er zonnebloemzaad zaaien.

En boontjes vóór gezaaid. Dat ook. Gelukkig had ik ze daarna binnen gezet, want het heeft hier gevroren afgelopen nachten. En dan zijn boontjes in één keer hop weg. Die kunnen daar beslist niet tegen.

De bijen vliegen volop. Alleen als het regent proppen ze zich met z'n allen in de kast. Het volk is zó gegroeid, dat het bijna lijkt alsof ze er niet meer in passen. Op het plaatje hier zitten ze netjes achter de opening, maar als het dan wat warmer wordt hangt er een dikke tros met honderden bijen buiten aan de kast te bengelen. 

Er is al aardig wat nectar en stuifmeel te vinden voor ze. We hebben veel bloeiende bomen, en de paardenbloemen staan ook in bloei op het weiland. Dan groeit zo'n volk snel. Omdat je dan kans hebt dat ze gaan zwermen, moet je ze op tijd extra ruimte geven. Dus heb ik een tweede honingkamer op de kast geplaatst. 

En na een week ongeveer was die extra kamer al volop in gebruik. Kijk maar, hier door het plastic deksel kun je ze zien. Ze zijn druk de raten aan het uitbouwen.

Ook de Judaspenning staat in bloei. Eén van de vroegste bloeiers. Ooit, in Bussum nog, stond er één Judaspenning per ongeluk in onze tuin. Van de nakomelingen van die ene plant zaai ik ze nu nog steeds. 

Dan van de bijen naar de kippen. 

Die gaan om half acht met z'n allen op stok. Ze zitten altijd in dezelfde volgorde. De kleine haantjes (van de buren) zitten lekker warm tussen de dikke kippen. Haha, slim bekeken. Nou, deurtje kan weer dicht. Slaap lekker!

 

Nog wat voorjaarsweelde, en dan is het op. 't Viel tóch mee. Ik had toch nog wel wat!