geven ....

on donderdag 5 oktober 2017





.... eigenlijk wilde ik gewoon wat leuke herfst-met-Brit dingetjes posten.

Gewoon ... Brit in het bos, die mijn foto-serie ruïneert, van de paddenstoel. Zie je die ene poot? Die stond 1 microseconde later op die paddenstoel. Weg paddenstoel.

En dat maisveld, mooi leeg. Net geoogst. Foto?

Heb je die hond weer.






Ach ... het is zo'n leuk beest! Zo grappig. Altijd lachen met haar.

In het bos was het halve bos omgevallen. Door de storm. Overal takken. Een gewone hond neemt dan een leuke tak mee ....

..... Brit neemt een boomstam mee. De hele terugweg he?






Een postje over Brit. Over dat ze gisteren jarig was .... wat wij waren vergeten maar een lieve nicht niet!









Jaja ik had er een gezellig kleurig hersftblogje van willen maken vanavond ....

..... maar er zit iets heel anders in mijn hoofd.

En dat heeft te maken met gisteren. Met die leuke ochtend in Diever. Waar zoveel mensen bezig zijn om dingen te maken, voor anderen. Dat heeft te maken met dingen weggeven.

Zoals een wijs man zegt .....

..... geef geef geef, geef alles wat je hebt, zoveel je kan. Geef alles weg, je leven lang. Dat is de enige weg tot een gelukkig leven.    Geven.







Daar denk ik steeds over na.

Oh ... zelf geef ik ook wel wat weg hoor, van onze overvloed. Doosje hier, doos daar. Maar dat is geen kunst. We hebben zoveel oogst.

Gisteren, sprak ik een mevrouw. Ze vroeg of ik wilde helpen wat dozen knikkers uit haar auto te tillen. Zwaar dat die dozen waren!! Het waren duizenden knikkers. Die waren bedoeld om weg te geven.

Ze vertelde daar een mooi verhaal bij.





Ze zei .... iemand die ik ken had veel knikkers. Ik vroeg of we wat van die knikkers mochten hebben voor het goede doel. Om weg te geven. Die persoon twijfelde heel erg .... ze was erg gehecht aan die knikkers, had er lang over gedaan om al die mooie knikkers bij elkaar te krijgen, ooit, vroeger. Die knikkers hadden een grote emotionele waarde voor haar.

Op een dag kreeg ik toch wat van de knikkers. Ze had wat uitgezocht, waar ze wel afstand van kon doen. Weer later, kreeg ik nog meer.

Nog weer later .... kwam die mevrouw langs. En ze had iets meegenomen. Ze had haar hele knikkervoorraad meegenomen. Ik mocht alles weggeven. Alles. Want ze had nagedacht. Dat iemand anders blij zou worden met die knikkers. En nu ... kon ze er afstand van doen.





Wat een mooi verhaal vond ik dat.

Hier gaat het over knikkers. Bij mij gaat het over pompoenen. En over kolen en bonen en aardappels. Hoe raar het ook klinkt, ik kan er soms toch moeilijk afstand van doen. Ik heb er zoveel werk van gehad. Wordt het wel gewaardeerd? Gooien mensen het niet weg?

Dingen weggeven die je dierbaar zijn, zonder voorwaarden, dat is best moeilijk. Je zuur verdiende geld weggeven .... wie krijgt het? Waarom werken ze er zelf niet voor? Kopen ze er wel belangrijke dingen voor of kopen ze rotzooi?





Geven .... is een kunst op zich. Het is iets wat je moet leren door veel te oefenen. Het is een gave, een talent, als je onvoorwaardelijk kan geven. Niet iedereen kan dat. Ik kan het niet.

Veel oefenen maar. :D:D

En afkijken. Bijvoorbeeld van het blog van Annemiek. Dat is dus zo iemand, die alsmaar geeft. Geven zonder zeuren. Ik leer veel van haar.

Ook leuke recepten heeft ze! Laatst bijvoorbeeld, die quiche zonder deeg! Ge-wel-dig!! Ik heb hem nagemaakt maar dan iets anders, met wat ik van de tuin had. Zo lekker, we hebben hem net op.






En ondertussen ...... zijn we met iets bezig .... waar al jullie hulp bij nodig is. Een heel mooi nieuw project. Het gaat over weggeven.

Je hoort er snel van!



7 reacties:

Anoniem zei

Ik vind juist dat jij veel geeft.. je mooie en inspirerende dagelijkse verhalen, het doorgeven van je kennis en je levensvreugde, je zorg en liefde die je aan de natuur en de dieren geeft.. geweldig!

Anoniem zei

Gefeliciteerd met Brit. 1 jaar alweer. Het lijkt al veel langer.
Wat het geven betreft, je maakt katoenen tasjes en die geef je gratis weg. Dus je bent op de goede weg bezig.

Overigens kan geven om het geven ook een verslaving zijn. M.a.w. je hoeft het niet te overdrijven. Niet alleen geven is een kunst, ook ontvangen is een kunst. Sommige doen dat heel erg makkelijk, maar er zijn ook mensen die dat helemaal niet kunnen. Alsof ze ineens een schuld moeten betalen door iets terug te geven. Daar moet je dus voor op passen. Je bent niets verplicht en jezelf een schuldgevoel aan praten is fout. Leer daarom de gulde tussenweg aan te leren.

Geven is trouwens ook iets wat je vanuit je hart/gevoel doet, zonder een reden. Geven omdat je vindt dat je dat van jezelf MOET doen (dat lees ik in deze blog) is niet geven, maar een verplichting van jezelf.

Clarien zei

Anoniem dank je wel, je geeft mij iets om over na te denken.

Ontvangen is ook een kunst, dat is waar. Vaak veel moeilijker dan geven.

Geven uit schuldgevoel of als verslaving ... dat bestaat ook. Of dat verkeerd is? Ik weet het niet. Misschien is dat toch wel beter, dan helemaal niks-geven. Maar het moet geen dwanghandeling worden natuurlijk.

Zelf heb ik andere redenen om te geven. De eerste is dat ik er zelf blij van word. Het beloont zichzelf. Net als die mevrouw met die knikkers, die alsmaar blijer werd hoe meer ze ze weggaf.

En de tweede reden is dat ik écht denk dat we nooit 'teveel' kunnen geven, als je ziet hoe rijk wij zijn en hoe arm sommigen.

Anoniem zei

Gefeliciteerd met Brit! Fijn dat ze zo goed is opgeknapt. Jullie geven veel liefde en aandacht aan jullie beestjes maar krijgen er ook veel liefde en genegenheid voor terug. Ook een vorm van geven en ontvangen.
Mijn moeder zei altijd dat als je het zelf goed had, je ook iets moest kunnen geven aan een ander die minder geluk had in het leven.
Dat heeft zij en ook mijn schoonouders altijd in praktijk gebracht. Mijn schoonouders waren heel tevreden met het sobere en eenvoudige leven wat zij leidden, hadden zelf weinig nodig maar gaven altijd periodiek geld aan goede doelen. Mede ook geinspireerd door hun geloof. Ook ik zelf geef altijd, maar vaak op een andere manier, bijvoorbeeld bij de inzamelingen voor de voedselbank in december en door vaker mensen te helpen, ik geef mijn tijd en aandacht. Er zal zeker weleens misbruik gemaakt worden van vrijgevigheid maar soms hebben mensen nooit geleerd hoe ze goed voor zichzelf moeten zorgen.
Ik vind dat Annemiek dat geweldig doet, ze helpt mensen maar doet tegelijkertijd een beroep op de zelfredzaamheid van mensen. Zij geeft budgetteer cursussen, meer doen met minder. Helpt mensen om zelf een moestuintje op te zetten en trekt mensen uit hun isolement. Zij geeft mensen niet alleen een vis maar helpt mensen ook om zelf te leren vissen zodat zij na een tijd de gegeven vis niet meer nodig hebben. Haar manier van werken helpt mensen vooruit. Trouwens, ook bedankt voor je blog, je geeft me stof tot nadenken en bent zeer inspirerend. In je blog steek je ook veel liefde en tijd.

Wonen en leven in Roemenie zei

Gefeliciteerd met Brit en het lijkt waarschijnlijk dat ze al veel langer bij jullie is . Geven is zo mooi vooral als je daarna een blij en dankbaar gezicht ziet of een stralend kindergezicht zoals in het kindertehuis. Waar we onlangs voor 11 kinderen rugzakken , schriften, pennen etc hebben gebracht.Deze kinderen zijn niet gewend aan iets voor hun zelf en dan is zo'n blij gezicht meer waard dan een kilo goud oftewel onbetaalbaar.Of zoals een Tante van mij weleens zegt het is beter te geven dan te ontvangen.
Gr henriette
www.onsleveninroemenie.blogspot.ro

Es zei

ik gaf gisteren aan een wildvreemde dame 10 euro die ze bij de kassa tekort kwam en vandaag zo blij er lag een lief briefje met een tientje terug in mijn brievenbus...
X Es

Wieneke zei

What goes around comes around. Een waarheid als een koe. Ik denk niet in grote blabla-woorden als wereldvrede en zo. Gewoon op je eigen vierkante meter aardig zijn en vriendelijke dingen doen. Kleinschalig en direct. Is veel meer waard.