Op stap met Brit.

on vrijdag 18 mei 2018




Na zoveel dagen op de tuin is elk uitstapje een hele gebeurtenis. Even weg, even eruit, maakt niet uit waarheen, is dan een hele happening.  

We gingen naar Hoogeveen. Brit en ik. Nou wil het dat we allebei erg nieuwsgierig van aard zijn. En allebei nog nooit in Hoogeveen geweest. Dus, vol verwachting klopten onze harten. Haha, in Hoogeveen.






Eerst naar het station, om Liek van de trein te halen.

We maken eerst nog een ommetje, want het duurt nog wel even. Wil je geloven dat Brit niks van straten snapt? We lopen namelijk nooit over een gewone straat. Bij elke oprit wil ze afslaan, naar het huis toe.

Ja dat snap ik. Kijken. Bij mensen thuis. En of er misschien een hond is. Maar nee, kom Brit, over de stoep blijven lopen.






Ik zie wel leuke dingen daar in die straten rondom het station.

Wij hebben ook van die rododendrons. Ik vind ze eerlijk gezegd vrij .... levenloos. Er zit geen enkel insect in, geen bij, niks. En het is zo perfect gelijk allemaal. Maar hier, die kleuren gecombineerd, dat is wel mooi. Wat levendiger. Dat is een idee, om zo'n wal op te fleuren. Een tweede kleur ertussen zetten.

Goed. Weer een project voor deze zomer!





Als we Liek hebben gehaald, gaan we door naar de tweede bestemming in Hoogeveen. Waar ik me echt op heb verheugd.

Het Walhalla voor de moestuinier. Kijk maar. Van der Wal, groothandel in zaden. En nog veel meer.







Alles wat je kan bedenken hebben ze.

Biologisch en gangbaar, alle zaden en spullen en van die handige houten stekers en bakjes en thermometers, en alles in vele variëteiten.





Boven is het rommelig. Je moet zoeken in hoeken en achter deuren en dan nog eens de hoek om. Er is niemand. Komt hier wel eens iemand? Je hebt het gevoel van gouden vondsten te doen.

Het kan ook allemaal online besteld. Maar dit is veel leuker. En je komt nog eens ergens. Zoals in Hoogeveen.

Wat ik nodig had is er allemaal. Nog méér maiszaad. En nep-eieren, voor als de hennen weer allemaal aan het broeden slagen. Die kan je er dan onder leggen. Ze hadden ze in onze maat! De kleinste!

En een perspotjes-maker. En nog veel meer.






Die mais ..... oh, zo'n mooi gewas! Als mensen voedsel dan he?

Daar ga ik binnenkort een wervend stukje over schrijven, over de mais. Je kunt het nu nog wel zaaien. Al was het maar om de prachtige sterke plant, waar je nog veel meer mee kan dan dan alleen maar de kolf van eten.

Kijk, ze hadden ook van die handige bakken met ruim honderd kuipjes. Daar kun je een hele rij bietjes tegelijk in voorzaaien. En die schoffel, met onder en bovenrand ... daar zoek ik al jaren naar!! Daar kun je vóór en achteruit mee schoffelen. Scheelt de helft!





Marlieke vindt dat gelukkig altijd wel leuk, die praktische winkels waar ik naar toe wil. Ze helpt zoeken en vindt alles sneller dan ik.

's Middags nog even de jonge worteltjes gieten, en de ingezaaide sla bedden. Beetje wieden bij de bieten en de uien. Wat gaat alles ineens hard!






Eitjes rapen. Alle zes de hennen zonder kuikens leggen weer. Gelukkig. In de broedse tijd waren ze er allemaal mee gestopt. 

En tot slot .....







.... Krullevaar voeren. Die tegenwoordig in de kas woont.

Brit kijkt aandachtig toe. Of hij niet teveel eet. Want Brit mag de lepel aflikken.


3 reacties:

Daphne zei

Alwéér zo'n leuk verhaal om te lezen!!
Leuk uitstapje hoor, ik hou daar ook wel van.
Heb je Krullevaar nog steeds?? Sjonge, je bent er maar druk mee .
Dat koppie van Brit, Hihi, die denkt inderdaad....."hee vreetzakje, hou eens op met eten nu!"

Es zei

Wat heerlijk om te lezen dat er nog een mens is die net zo over de rododendoron denkt als ik haha dacht dat ik de enige was
Suc6 met Krullevaar wij brachten 2 jaar geleden een zanglijster groot het mooiste moment toen hij wegvloog en op een dikke tak hoog in de notenboom ging zitten zingen....
Fijn pinksterwkend
X Es

Henriette zei

Schitterend hoe Brit het zit gade te slaan